Duivels dilemma

Zondagochtend met mezelf in de zon op het balkon. Een koffie en tijdschrift binnen handbereik. Mijn manlief erop uitgestuurd met de kinderen. Het goede leven, niks moet en alles mag.

In het tijdschrift lees ik het volgende: “wist je dat 50% van de Nederlanders het altijd te druk heeft? Maar bedenk nu eens: hoeveel tijd besteed jij aan de zaken die écht belangrijk voor je zijn, zoals je gezin of je geliefde? Het antwoord is waarschijnlijk: ‘te weinig’. Waarom zou je jouw tijd niet beter benutten”.

Hierna beeld ik me zo in dat een hele groep lotgenoten (á 50% van alle Nederlanders) volmondig ‘jeah’ roept, opstaat en hard applaus geeft. Net zoals in van die typisch Amerikaanse films om het community feeling aan te sterken. Dat is toch wel het minste dat de auteur van dit artikel hoopt aan te zwengelen lijkt mij.

Mijn aandacht is getrokken. Ik voel me niet gelijk als een van de 50% Nederlanders aangesproken maar ben wel benieuwd hoe hier dan verder op wordt ingespeeld. Ik lees vervolgens in het artikel over online trainingen en cursussen die je zouden helpen om je tijd beter te benutten. Denk aan begeleiding om een Spotify playlist zodanig in te richten dat dit optimaal bijdraagt aan je concentratievermogen. En daarmee het concentratievermogen van de Tibetaanse monnik overtreft. Of hoe je met een online cursus Datingcoach leert je knuffelhormonen te (her)ontdekken, zodat je relatie weer opbloeit. Maar ook thema’s als schilderen, gitaar spelen en thuiskapper worden gepromoot om je via het web in te gaan verdiepen.

Hoewel mij bij het lezen van “het overtreffen van de Tibetaanse monnik en knuffelhormonen ontdekken via een online training” direct een gevoel van afkeer besluipt, bemerk ik ook een zekere opwinding. Er wordt immers een tal van trainingen genoemd en daar zitten ook zeker wel wat interessante dingen bij. Maar wanneer dan en … dat betekent dat ik weer achter mijn laptop moet kruipen om de training te volgen.

En hier zit het pijnpunt. Het dilemma over waar je meer van wilt weten en waarvoor je telkens aan de slag moet met je scherm (laptop, smartphone, tablet) versus waar laat je het aan je voorbijgaan?

Aan de ene kant staat het zogenaamde:

-          ‘ik wil er niets van weten. Al dat gebeuren met het internet. De hele tijd zo in mijn hoofd daardoor! Laat mij maar gewoon koekjes bakken of plantjes snoeien’

-          ‘ik hoef even geen nieuws, het is toch allemaal ellende’

-          ‘lekker op vakantie. Dat betekent wel dat ik na mijn werk wéér op de laptop moet op zoek naar een fijn oord. Vanavond even niet zeg!’

-          ‘waarom via e-learnings/online trainingen verder leren. Ik moet al zoveel!’

-          ‘digitale nieuwsbrief? Alsjeblieft, ik kom al niet door mijn eigen mail heen’

-          ‘je kan ook nooit meer iets bestellen online zonder dat daar 5 mails overheen gaan (bevestiging van …, order is aangemaakt, postbode is onderweg, pakketje is geleverd, hoe tevreden ben je over onze dienstverlening?)

Herkenbaar? Strekking: online uitgeput; ik moet al zoveel!

En het artikel dat ik lees schotelt eigenlijk nog meer van dit alles aan je voor zodat je ogenschijnlijk minder het gevoel overhoudt dat je het altijd te druk hebt.  Paradoxaal, niet waar?

We hebben het hier over digitale informatiestromen. Hoeveel zoek jij daarvan op, hoeveel laat je binnenkomen? Geen gemakkelijke keuze en zoals ik het zie een continue proces van afwegingen (bewust, maar vaak ook onbewust).

Wat namelijk als je het niet doet?

Kun je jezelf herkennen in volgende scenario’s?

-          In gesprek over corona met een vriend. Je vriend heeft er een duidelijke visie op, ondersteund door allerlei artikelen die hij heeft opgespoord online. En ik? Uhh, nou ja, het acht uur journaal zegt dat …

-          Een gedreven collega die in haar spare time zich graag in vaklectuur verdiept en jou regelmatig overtreft in kennis en ideeën.

-          ‘Heb je gezien dat Pietje getrouwd is? Staat op Facebook’.

-          Nu de coronaregels versoepelt zijn ontstaat er weer ruimte voor hobby’s. Tja, zal ik ook eens wat gaan doen? Ga je voor het ‘nutteloze’ naaiclubje of diamond painting óf schrijf je je in voor een cursus numerologie of politieke beeldvorming, of misschien zelfs die cursus Italiaans?

Ik spreek geregeld mensen voor mijn werk die aangeven dat ze geneigd zijn zich met anderen te vergelijken. En zichzelf daarmee meestal in een minder gunstig daglicht plaatsen. En ook geven ze signalen af dat ze het gevoel hebben de grip kwijt te zijn op hun leven, zoveel moeten en niet meer weten hoe ze daarin kunnen ontspannen om echt stil te staan bij wat ze zelf daadwerkelijk willen. Ik zie hierbij een duidelijk link met wat ik aan het begin van deze blog probeer aan te stippen. Namelijk de hoeveelheid informatiestromen.

In feite sta je elk moment van de dag voor de keuze om wel of niet informatie tot je te nemen. Echter gevoed door artikelen zoals ik deze ochtend tegenkom, maar ook door druk die je je zelf oplegt vanuit je omgeving, wordt het soms behoorlijk lastig om onderscheid te maken in wat je bewust zelf graag opzoekt aan informatie.

Er valt veel over te vertellen, maar in mijn optiek zit de kracht vooral in de eigen regie houden. Hoe lastig dit ook kan zijn en het zelfs een gevoel van ‘zwemmen tegen de stroom in’ oproept. Sta regelmatig een moment stil. Stel jezelf dan de vraag: hoe zit ik er nu bij en gaat de volgende actie t.a.v. het opnemen/opzoeken van online informatie bijdragen aan mijn waarden & welzijn?

Het vergt moed.